πανεύρυθμος

ὁ, Α

πιθ.

1. πολύ εύρυθμος, αρμονικός («πανεύρυθμοι ἔφηβοι», επιγρ.)

2. αυτός που επέβλεπε την ευρυθμία στο στάδιο τών εφήβων.